انسان مسجدی ، الگو و نمونه جامعه
قال الصادق - علیه السلام -
یا فضل ! لایاءتی المسجد من کل قبیلة الا وافدها و من کل اهل بیت الا نجیبها ، یا فضل ! لایرجع صاحب السمجد باقل من احدی ثلاث خصال اما دعاء یدعو به یدخله الله به الجنة و اما دعاء یدعو به فیصرف الله عنه به بلاء الدنیا و اما اخ یستفیده فی الله
ای فضل ! از هر جمعی تنها آنان که (در فضایل ) از همه برترند و به منزله الگو برای گروه خود هستند به مسجد می آیند و از اهل خانه ای تنها برگزیدگان آن ها به مسجد می آیند . ای فضل ! کسی که اهل مسجد است باز نمی گردد ، مگر اینکه یکی از توفیقات زیر نصیب او خواهد شد موفق به دعایی می شود که خداوند به برکت آن دعا او را به بهشت می برد ، یا دعایی می کند که خداوند به سبب آن ، بلای دنیا را از وی دور می کند ویا دوست و برادری پیدا می کند او را در رسیدن به اهداف الهی یاری می کند . (وسائل الشیعه ، ج 3 ، ص 477)
