امام باقر علیه السلام فرمود: در کتاب على علیه السلام (که پیغمبر صلى اللّه علیه وآله املا کرده و على علیه السلام نوشته است ) دیدیم که : ((زمین متعلق به خداست و به هر کس از بندگان خویش بخواهد وامى گذارد و سرانجام نیک از پرهیزگاران است ( سوره الأعراف آیه 128)) من و خاندانم کسانى هستیم که خدا زمین را به ما واگذار کرده و مائیم پرهیزگاران و همه زمین از آن ماست .
(گویا سپس خود امام باقر علیه السلام فرمود) هر یک از مسلمین که زمینى را زنده کند، باید آن را آباد دارد و خراجش را به امام از خاندان من بپردازد، و هر چه از آن زمین استفاده کند و بخورد، حق اوست و اگر زمین را واگذارد و خراب کند و مرد دیگرى از مسلمین پس از آن وى ، آن را آباد سازد و زنده کند او نسبت به آن زمین از کسی که آن را واگذاشته سزاوارتر است ، و باید خراجش را به امام از خاندان من بپردازد و هر چه از آن زمین استفاده کند حق اوست ، تا زمانیکه قائم از خاندان من با شمشیر ظاهر شود، آنگاه او زمین ها را تصرف کند و از متصرفین جلوگیرى نماید و آنها را از آنجا اخراج کند همچنانکه رسول خدا صلى اللّه علیه وآله زمین ها را تصرف کرد و از متصرفین جلوگیرى نمود مگر زمینهائى که در دست شیعیان ما باشد که حضرت قائم علیه السلام نسبت به آنچه دست ایشان است با خود آنها مقاطعه بندد و زمین را در دست ایشان باقى گذارد.
اصول کافى جلد 2 صفحه 268 روایت 1
