امام صادق علیه السلام می فرمود همانا علمى که به آدم علیه السلام فرود آمد، بالا نرفت و عالمى نمیرد، جز اینکه علمش به ارث رسد، همانا زمین بدون عالم باقى نمی ماند.
شرح :
روایات این باب علاوه بر اینکه میرساند که ائمه (علیهم السلام) یکى پس از دیگرى وارث علم یکدیگرند، اشاره دارد به اینکه خدای تعالى موضوع انتقال علم را در بشر با اسباب و شرایطى مقرر فرموده و بشر را واجد آن شرائط ساخته و اسباب را در اختیارش نهاده است انسان را با زبانى گویا و گوشى شنوا و چشمى بینا خلق فرمود، تا بتواند آنچه را میداند، به دیگران بگوید و آنها بشنوند و بیاموزند و نیز نوشتن به توسط قلم را به او آموخت، تا بتواند معلومات خود را در صفحه اى نقش کند و آیندگان پس از خود را از آن بهرهمند سازد این اسباب و قوا و صدها مانند آن، از شرایط انتقال علم و تکمیل و ترقى آن است در بشر و چون این اسباب و قوا به حیوانات و موجودات دیگر عطا نشده آثار علم در زندگى آنها دیده نمی شود و ترقى و تکامل تنها در زندگى بشر جلوه کرده است و از همین راه است که قرآن کریم پس از چهارده قرن براى ما باقى مانده و به همین جهت است که در این روایات فرمودند: علمى که به آدم علیه السلام فرود آمد بالا نرفت یعنى خدای تعالى اسباب باقى ماندن آن را در میان بشر فراهم آورد.
اصول کافى جلد 1 صفحه: 323 روایه: 8
